In januari 2018 was ik aanwezig bij de bijeenkomst ‘Onze stad over 15 jaar’. Die maakte deel uit het onderzoek naar de woonperspectieven van Almere. In opdracht van de Gemeente Almere en Jonge Honden (organisatie) schreef ik een verslag over verloop en uitkomsten van presentaties en debat.

‘Kleur bekennen is essentieel om de woonwaarde van Almere zowel intact, vitaal als passend te houden. Dit ongeacht welk stedelijk scenario uiteindelijk leidend gaat zijn bij de verdere ontwikkeling. Want wonen was fundamenteel bij het ontstaan van de stad en zal dat ook ongetwijfeld blijven in de toekomst. Een discussie daarover is niet nieuw. Wonen vormt immers de ruggengraat van de stad. Het voorzien in woonruimte is de basis ervan. Ook nu gaat de discussie over zowel de omvang van wonen (groei) als over de vorm waarin het plaatsvindt (doelgroepen). Onderzoek van RIGO illustreert dat op verschillende punten. Zoals de voorspelling dat er de komende jaren vooral een grote vraag naar nieuwe eengezinswoningen voor jonge gezinnen met kinderen zal blijven. Tegen de achtergrond van de groene, kindvriendelijke laagbouwstad die Almere nu is, roept dat wel de vraag op of er daadwerkelijk nog meer rijtjeswoningen gebouwd moet worden. Of is er met behulp van andere woonconcepten welllicht meer variatie mogelijk? Deze en andere elementen in het onderzoek en de discussie leiden tot een andere vraag. Namelijk wat voor stad wil Almere eigenlijk zijn, voor wie wil het bestaan en voor wie zijn de nog niet gebouwde delen bestemd? Op welke wijze worden de wensen van (bestaande en toekomstige) inwoners vertaald naar bepaalde woningtypologieën. Om daar antwoord op te krijgen zijn rekenmodellen alleen ontoereikend, er is ook creatief denken en verbeeldingskracht nodig.’

’