Project foto's
KEI | naoorlogse stad | Stadscahiers | STAWON | stedelijke vernieuwing | t2 Transformatie | trancity
Het tijdschrift Stadscahiers werd vanaf 2007 uitgegeven door uitgeverij Trancity, een initiatief van Simon Franke. Het tijdschrift had de herontwikkeling van de naoorlogse woonwijken als aandachtsgebied. Trancity werkte voor de uitgave van Stadcahiers samen met het voormalige kenniscentrum stedelijke vernieuwing KEI (later opgegaan in Platform31) en de Stichting Architecten Onderzoek Wonen en Woonomgeving (STAWON, later opgegaan in BNA-onderzoek). De lancering van het tijdschrift vond plaats in een periode waarin de aandacht voor de herstructurering van deze wijken duidelijk aan het groeien was. Stadscahiers benaderde de opgave nadrukkelijk vanuit de een stedenbouwkundige en architectonische analyse van wijken en gebouwen.
In hetzelfde jaar stelde de toenmalige minister van Wonen, Wijken en Integratie, Ella Vogelaar, een lijst met veertig probleemwijken in Nederland op. Deze wijken kregen daarna als snel de bijnaam ‘Vogelaarwijken’, hoewel de bewindspersoon en haar ministerie liever spraken in eufemistische termen als krachtwijken, prachtwijken of aandachtswijken. Het beleid was erop gericht om extra geld en aandacht te investeren in deze wijken die zuchtten onder veel sociale, economische en ruimtelijke problemen. Stadscahiers liet zich overigens in haar onderwerpkeuze geenszins door deze lijsten of beleid leiden.
Ik schreef een aantal teksten in opdracht van Stadscahiers over respectievelijk het project Drie Bouwmeesters (U3) van VenhoevenCS in de Amsterdamse wijk Geuzenveld, het project Lupine van Mei Architecten in Rotterdam Schiebroek en over de herstructurering van de wijk Holtenbroek in Zwolle.
[fragment uit het artikel]
De voorgeschiedenis van de stedenbouwkundige en architectonische herstructurering begint bij de verslechterende positie van de wijk op de Zwolse woningmarkt. Die openbaart zich in de jaren tachtig in toenemende mate als gevolg van de disharmonie tussen woningaanbod in de wijk en een veranderende vraag van woonconsumenten. Zoals bij vele andere naoorlogse wijken, of het Pendrecht is in Rotterdam, Kanaleneiland in Utrecht of Doornakkers in Eindhoven (om er slechts drie van de veel meer dan veertig te noemen), leidt dit proces langzaam maar zeker tot een herschikking van de balans in type huishoudens in de wijk. De sociaal-economisch zwakkeren blijven achter waar beter gefortuneerden verhuizen naar andere woningen in andere wijken. Een deel van de zo vrijkomende woningen worden vervolgens verhuurd aan veelal allochtone Nederlanders.
De onafwendbare herstructureringsoperatie, kreeg al in 1989 enige urgentie toen de nu al bijna legendarische Werkgroep 5×5 aandacht aan de wijk besteedde, onder andere door een werkbezoek. Zwolle was destijds met Margriet Meindersma als wethouder van stadsontwikkeling, één van de zes participerende steden van de werkgroep. 5×5 deed in grote lijnen een beroep het kwaliteitsbewustzijn van bestuurders, opdrachtgevers en ontwerpers voor goed opdrachtgeverschap en betekenisvolle architectuur in herstructureringswijken. De herstructureringsoperatie in Holtenbroek, die sinds begin jaren negentig effectief bezig is, draagt daar de sporen van.
0 reacties