Zoetermeer, bekend als groeikern uit de jaren zeventig, zoekt naar mogelijkheden en scenario’s, richtpunten en houvast om haar oorsprong (geplande stad), werkelijkheid (suburbane stad) en toekomst (vitale stad) met elkaar te verbinden. Die zoektocht is het aan zichzelf verplicht omdat de stedelijke opgave nog niet voltooid is. Daarbij dwingt het succes van grote steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag de stad tot een voortdurende plaatsbepaling. Tegelijk bieden de keerzijden van het succes van die steden (drukte, hoge woningprijzen en minder groen) kansen voor middelgrote steden als Zoetermeer.

Maar om die kans te kunnen grijpen, doet Zoetermeer er verstandig aan om te blijven veranderen en zoeken. De stad zelf en haar ruimtelijke en maatschappelijke context geven daar ook aanleiding toe. Denk aan de noodzakelijke verduurzaming van de woningvoorraad, het groeiend bewustzijn van culturele erfgoedwaarden, de scheve woon-werkverhoudingen, signalen van stedelijke segregatie, de ligging op 4,5 meter onder NAP en de strategische positie in de Metropoolregio Rotterdam-Den Haag.

Studenten van de Academie van Bouwkunst Rotterdam gaan tegen die achtergrond op zoek naar kansrijke scenario’s voor Zoetermeer. Waar Zoetermeer gebouwd is op idealen, wordt gezocht naar de idealen voor de toekomstige ontwikkeling. Ik ben als docent (onderzoek) samen met Wander Hendriks, Like Bijlsma en Liesbeth Levy bij deze studio betrokken.